Zespół gotowy, zespół wypalony oraz zespół bliski ideału. Bój o tryumf w La Liga trwa.

Zespół gotowy, zespół wypalony oraz zespół bliski ideału. Bój o tryumf w La Liga trwa.

Znów będzie o piłce z Półwyspu Iberyjskiego, ale to za sprawą niedzieli cudów jaka miała tam miejsce. Można mieć wrażenie, że wszyscy kibice na świecie są notorycznie robieni w konia. Jakby się trzy czołowe ekipy La Liga umawiały w której kolejce wszyscy na raz potracą punkty. Jak już wygrywają, to do znudzenia, a jak komuś powinie się noga, w ślad za nim idą pozostałe dwie drużyny. Taka sytuacja miała już miejsce w tym sezonie, ale teraz, w samej końcówce kampanii, taka rzecz to ogromna sensacja. A geneza takiego stanu rzeczy w każdym poszczególnym zespole jest zupełnie inna.



Atletico bierze oddech, Barca ma już dosyć
Atletico straciło punkty, bo ma do tego prawo. Co tydzień zachodziłem w głowę, jak to możliwe, że Los Cholchoneros z taką powtarzalnością wywozili trzy punkty ze stadionów na których przychodziło im grać. Teraz taka porażka, na tak ważne mecze do końca sezonu może, lecz nie musi być najlepszym co tylko mogło ekipę Simeone spotkać. A Barcelona? Meczy się straszliwie. Mam wrażenie, że przez cały sezon drużyna Taty Martino próbuje grać kopie tego co jej piłkarze pokazywali za czasów świętej pamięci Tito Vilanovy. A to z kolei bardzo małymi tylko detalami różniło się od Barcy proponowanej światu przez Pepa Guardiolę. Nie widzę ani jednego wyraźnego piętna wywartego na drużynę przez argentyńskiego szkoleniowca. A miał pan Gerardo swoje okazje do zapisania się  w historii klubu, chociażby ciekawymi pomysłami. Mógł odnaleźć miejsce w drużynie dla Neymara, ale nie udało mu się to. Mógł także wprowadzić do drużyny któregoś z następców starzejących się ikon drużyny, jednak Sergiemu Roberto, czy Marcu Bartrze blizej dziś do opuszczenia klubu, niż do realnego jego wsparcia.



Ciągle Ronaldo, zamiast drużyny
Dla Realu ten sezon może być najlepszy w całej jego świetlanej historii. A może tego dokonać team wcale nie pozbawiony wad. Idealny, to on jest w teorii, jednak na przestrzeni tego sezonu widać jaki problem ma zespół Carlo Ancelottiego. Real ciągle nie jest drużyną w dosłownym tego słowa znaczeniu. Kiedy dochodzi do ważnego starcia, często wychodzi z niego obronną ręką, bo jedna z jej indywidualności ratują ją w ostatniej chwili. Tak było, chociażby gdy Bale przeprowadził kosmiczną akcję i wygrał dla Królewskich Puchar Króla. I gdy wydawało się, że piłkarze z Madrytu są na najlepszej drodze do stania się jednolitymi poukładanym kolektywem, pewnie pokonując Bayern, po golach zarówno po stałych fragmentach gry jak i po akcji, przyszedł mecz z Valencią. Mecz ten mógł przybliżyć Real do zdobycia tytułu mistrzowskiego, i tak wielkiej szansy Madrytczycy nie wykorzystali. A punkt zapewnił im ten kto zwykle, po zagraniu całkowicie nie do przewidzenia. I ciągle jedyną drużyna, która miała w swoim składzie jedną, wielką, wybijającą się postać, a jednocześnie pozostała świetnie zgraną ekipą pozostaje Barcelona Pepa Guardioli.